در آن نوبت که بندد دست نیلوفر       

به پای سرو کوهی دام

گرم یاد آوری یا نه       من از یادت نمی کاهم       ترا من چشم در راهم

<<  نیما >>

پس از لحطه های دراز ... 

 بر درخت خاکستری پنجره ام برگی رویید ،

و نسیم سبزی تار و پود خفته مرا لرزاند .

و هنوز من ...  ریشه های تنم را در شن رویا ها فرو نبرده بودم ، که براه افتادم

<<  سهراب سپهری  >>

با یک دل غمگین به جهان شادى نیست
تا یک ده ویـران بود، آبادى نیست
تا در همه‌ى جهان یکى زندان هست
در هیــــچ کجاى عالـم آزادى نیست