نیندیشیدن

بچه که بودیم ، بازی خورشید بر خیزابه های موج دار ما را به آستان خداوند کشید.

آیا هر گز دیده اید کودکی به یک چراغ روشنایی یا به ماه خیره شده باشد؟

روشهای مینوی را کودکان و بچه های خردسال به گونه نهادی کشف کرده اند: نگه داشتن نفس، خیره شدن بی هم زدن چشم، ایستادن روی سر، چرخیدن گرد دایره، نشستن بی جنبش و بازگویی دوباره و دوباره واژه ها تا جایی که هر چیز دیگرهستی خود را از دست بدهد.


از اندیشیدن به اینکه ژرف نگری کار ویژه ای است دست بردارید.

از اندیشه کردن به هر چیز دست بردارید.

به جهان پیرامون خویش بنگرید چنان که گویی هم اینک به سیاره زمین پای نهاده اید.

چهره طبیعی درختان را که در زمین ریشه کرده اند ببینید، گیاهان، جانوران، دلبستگی های درونی آنها به یکدیگر را به نظر آرید. خود را از چشم سگی که در پارک نشسته ببینید و گل را از راه بویش بنگرید و کوهستان را از توده مندی اش، آنگاه که ذهن بگذارد موضوعاتش دست نخورده بمانند شاید دیگر نه ذهنی باشد و نه موضوعی ، تنها یگانگی نفس گیر باشد، وبس

                                                                                                      سوریا سینگر