با خدا باش
 

اخرهای فصل پاییز یه درخت پیر و تنها*

تنها برگی روی شاخش مونده بود میون برگها*

یه شبی درخت به برگ گفت کاش بمونی درکنارم*

آخه من میون برگها فقط تنها تو رو دارم*

وقتی برگ درخت رو می دید داره ازغصه میمیره*

با خدا راز و نیاز کرد اون رو از درخت نگیره*

با دلی خرد و شکسته گفت نذارازاون جدا شم*

ای خدا کاری بکن که تا بهارهمین جا باشم*

برگ توخلوت شبونه از دلش با خدا می گفت*

غافل ازاینکه یه گوشه باد همه حرفاشو میشنفت*

باد اومد باخنده ای گفت آخه این حرفها کدومه*

با هجوم من رو شاخه عمرهر دوتون تمومه*

یه دفعه باد خیلی خشمگین با یه قدرتی فراوون*

سیلی زد به برگ و شاخه تا بگیره از درخت جون*

ولی برگ مثل یه کوهی به درخت چسبید و چسبید*

تا که باد رفت پیش بارون، بارون هم قصه رو فهمید*

بارون گفت با رعد و برقم می سوزونمش تا ریشه*

تا که آثاری نمونه دیگه از درخت و بیشه*

ولی بارونم مثل باد توی این بازی شکست خورد!*

به جایی رسید که بارون آرزو می کرد که میمرد*

*برگ نیفتاد از رو شاخه آخه این کارخدا بود*

*هرکی زندگیش رو باخته دلش از خدا جدا بود*