از کوچه پرسیدم نشانت را نمی دانست آن کفشهای مهربانت را نمی دانست    رنجیده ام  از آسمان ،  قطع امیدم کرد دنباله  ی رنگین کمانت را نمی دانست اینگونه سیب سرخ هم از چشمم افتاده ست  شیرینی اش ،  طعم لبانت را نمی دانست   قیچی شدم ،  بال و پرم را یک به یک چیدم ســـَمت ِ وسیع ِ  آسمانت را نمی دانست لای ورقها  ، نامه ها  ، دفترچه ها   گشتم حتی کتابی داستانت را نمی دانست