ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود انچه می پنداشتیم

تا درخت دوستی بر کی دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو  ایین درویشی نبود

ورنه با تو ماجراها داشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز

ما دم همت برو بگاشتیم

نکتها رفت و کس شکایت نکرد

جانب حرمت فرو نگذاشتیم

گفت خود دادی بما دل حافظا

ما محصل بر کسی نگماشتیم

                                                   حافظ شیرازی